Czuć, że lato powoli przemija. Jutro pierwszy dzień w przedszkolu - dla nas, od dawna przestawionych na uczelniany porządek roku akademickiego, trudno przyzwyczaić się na powrót do myślenia o pierwszym września w ten sposób. A tu proszę, trzeba...

Coraz szybciej zapada zmrok, coraz częściej wiatr łaskocze nas po twarzach. Osobiście, odpowiada mi to - upały to nie jest to, co tygryski lubią najbardziej... ;)

Przygotowani na wrzesień? Mały John rozpocznie swoją przedszkolną przygodę, a mnie czeka kilka wizyt na uczelni. W związku z powyższym przygotowałam własną, szybką "tablicę" z wyprawką; zarówno dla synka, jak i dla mnie (A co! Mamy też chcą dobrze wyglądać w sezonie około-szkolnym! ;)). Jednocześnie nie mnożę bytów, wyprawki (przed)szkolne znajdziecie na ładnebebe (TU), u Buubków (TU), Maków (TU), na SobieJesteśmy (TU), a Wikilistka pokazuje, w co (i jak) ubrać dziecko do przedszkola (TU).

Widziałam to oczyma wyobraźni: ze strachu przed wzrokiem farmaceuty, wysyłam do apteki swoją manager (czyt. mamę, siostrę, przyjaciółkę, w ostateczności męża), zamykam się w kiblu, a na widok dwóch kresek wołam przepełnione emocjami: "O ja pierdolę!". Tak to sobie - mniej więcej - wyobrażałam. Ale tak nie było. W miejsce soczystego, emocjonalnego przekleństwa pojawiło się... nic. Cisza.

Nie odkryję Ameryki, pisząc, że Instagram to kopalnia pięknych i inspirujących kadrów. W cyklu życie do kwadratu, czyli śledzimy Instagram zamierzam prezentować niektóre z profili - te nawiązujące do dzieci albo rodzicielstwa; te, które skradły moje serce i/lub są kopalnią pomysłów albo zwyczajnie cieszą oczy.
Kolejne posty w ramach cyklu pojawiają się co tydzień w każdą środę! :) Dzisiaj odwiedzamy @ourlittlephotodiary.

Od kiedy zobaczyłam tę reklamę po raz pierwszy, za każdym razem, gdy ją widzę, ryczę. Nie muszę nawet jej oglądać, wystarczy, że ją słyszę, a łzy same napływają do oczu.

Allegro pyta: "Czego szukasz?" A to pytanie staje się niemal filozoficznym, na pewno zmuszającym do namysłu...

Nie odkryję Ameryki, pisząc, że Instagram to kopalnia pięknych i inspirujących kadrów. W cyklu życie do kwadratu, czyli śledzimy Instagram zamierzam prezentować niektóre z profili - te nawiązujące do dzieci albo rodzicielstwa; te, które skradły moje serce i/lub są kopalnią pomysłów albo zwyczajnie cieszą oczy.
Kolejne posty w ramach cyklu pojawiają się co tydzień w każdą środę! :) Dzisiaj odwiedzamy @nico_smallittle.

Upały dawały się nam we znaki. Kiedy nie byliśmy na basenie czy placu zabaw, próbowaliśmy zająć czymś czas w domu. Ja najczęściej polegiwałam na kanapie, niezdolna do większej aktywności, z kolei Mały John rozładowywał napięcie, biegając i dokazując - jak ma w zwyczaju ;).

Któregoś dnia siedzieliśmy w kuchni, a synek wertował książkę kucharską w poszukiwaniu "napisów", czyli przepisów. Padło na... bożonarodzeniowe pierniczki. Pomyślałam: "Czemu nie? Miód mam, pierniczki lubimy wszyscy..."

Przyjęcie urodzinowe Małego Johna za dwa tygodnie, a my mamy już wybrany motyw przewodni! Padło na - jak podejrzewałam od początku - jeden z głównych pomysłów wymienianych TUTAJ. 

Mamy urodzinowy plac budowy!

W typowo letnią pogodę, gdy duszno, a do mieszkania z każdej strony próbują wedrzeć się nachalne promienie palącego słońca, najchętniej rozkładam się na kanapie, popijam wodę źródlaną i oddaję się lekturze.

Ostatnio padło na magazyny kulinarne: pomidorowy "Smak" oraz wydanie specjalne "KUKBUK-a" (bo "Usta" już dawno przejrzane leżą ;)). Podtytuł "rodzina" kusił mnie, kusił... W megastorze przekartkowałam pismo i rzuciłam sobie w myślach szybkie: "Biorę!" Słowo to padło mniej więcej w momencie, w którym moje palce natrafiły na twardą wkładkę z pacynkami do wycięcia i wspólnej zabawy z dzieckiem...

Uciekaj myszko do dziury, bo jak cię złapie kot bury... - mniej więcej tak zaczynała się dziecięca przyśpiewka, którą pamiętam z przedszkola (a wcześniej z wieczorów u babci). Możliwe, że nawet uczyliśmy się jej angielskiej wersji; chłopcy występujący w roli kotów, my - dziewczynki - w roli uciekających myszek - taka zabawa z nauką odliczania w obcym języku...

Tyle wspomnienia-skojarzenia. Ostatnio dostałam od mamy duży płat naklejki "tablicowej". W przerwie między kawą a zabawą z synkiem wymyśliłam szybkie DIY: dziurkę na myszy! Co więcej: powstała nie jedna, a kilka - myszki chciałyby bowiem zwiedzić świat! Przygarniecie je? ;)

Z różnych wskazówek, porad czy mądrości wychowawczych wyczytanych w trakcie ciąży i po porodzie Małego Johna, w pamięć zapadło mi kilka, szczególnie jedna: nie oszukuj dziecka. Nie kłam. Jeśli czegoś nie wiesz: przyznaj się do tego. Jeśli zrobisz coś nieodpowiedniego: przyznaj się do błędu i wyjaśnij, że te zdarzają się każdemu. Jeśli np. pijesz alkohol: nie udawaj, że to soczek. Zwyczajnie: nie oszukuj. Dziecko głupie nie jest, potrafi odróżnić fałsz od prawdy, a nawet jeśli nie w każdym przypadku - jak z tym alkoholem - co zrobisz, gdy zechce zweryfikować Twoje słowa?

Dziecko Cię obserwuje i w ten sposób uczy się wiele - jeśli nie najwięcej - o tym, jak postępować w życiu, w relacjach z innymi osobami. Uczy się od Ciebie. Jeśli więc nie chcesz, żeby samo naginało prawdę - bo akurat mu tak wygodnie - sam(a) nie rób tego samego.

Nie odkryję Ameryki, pisząc, że Instagram to kopalnia pięknych i inspirujących kadrów. W cyklu życie do kwadratu, czyli śledzimy Instagram zamierzam prezentować niektóre z profili - te nawiązujące do dzieci albo rodzicielstwa; te, które skradły moje serce i/lub są kopalnią pomysłów albo zwyczajnie cieszą oczy.
Kolejne posty w ramach cyklu pojawiają się co tydzień w każdą środę! :) Dzisiaj odwiedzamy @mamawatters.

Wczoraj odwiedziłam Lindex i przepadłam... Powoli, powolutku rozglądam się za rzeczami dla Fasolka (na razie unisex, bo wciąż nie znamy płci), a nowa kolekcja dla maluchów jest po prostu cudowna! Wzory, fasony... I sto procent ekologicznej bawełny! 

Końcówka czerwca. Wracam zatłoczonym tramwajem do domu z pracy; zmęczona, ale szczęśliwa, czekająca na "tradycyjny" uścisk powitania okraszony wesołym: "Mamooo!".

Wysiadam z wagonu, widzę, jak w stronę otwartych drzwi biegnie mama z dwiema córkami; dziewczynki trzymają w rękach patyczki z balonami z "Maka", wiatr rozwiewa im włosy i próbuje porwać napompowaną tlenem kolorową gumę. "Nie!" - myślę sobie. "Nie może im tego zrobić!" Zgubiony balon, zatrzaśnięte drzwi, dwie dziecięce buźki przyklejone do tylnej szyby, rozżalone...
Na szczęście do tragedii (liczonej w uderzeniach serca dziecka) nie dochodzi, biegnąca trójka wskakuje po schodkach, maszynista trąbi i tramwaj odjeżdża; a ja przechodzę na drugą stronę torowiska.
Na szczycie schodów przystaję. Na jednym ze stopni tańcuje z wiatrem balon. Różowy balon z napisem "Chwytaj radość!"

Nie odkryję Ameryki, pisząc, że Instagram to kopalnia pięknych i inspirujących kadrów. W cyklu życie do kwadratu, czyli śledzimy Instagram zamierzam prezentować niektóre z profili - te nawiązujące do dzieci albo rodzicielstwa; te, które skradły moje serce i/lub są kopalnią pomysłów albo zwyczajnie cieszą oczy. 

Kolejne posty w ramach cyklu miały pojawiać się co drugą środę, ale pierwszy post z serii cieszył się bodaj największym powodzeniem na blogu, postanowiłam więc publikować notki w ramach "życie do kwadratu" w każdą środę! :) Dzisiaj odwiedzamy @breumel_.

Gender. Osławione słowo-straszak: gender. Może się wydawać, że temat już przebrzmiał, że co miało być powiedziane, już zostało wyartykułowane, że nic więcej dodać nie można, że rozdział skończony, the end, finito, koniec.

A jednak wciąż czytam, że "gender srender" (źródło), przez co odnoszę wrażenie, że pewne grupy krzyczały na tyle mocno i głośno, że w (pod)świadomości zapisał się "zły" obraz gender - niewłaściwy, krzywdzący, fałszywy.

Do urodzin Małego Johna pozostał niecały miesiąc, wobec czego zaczęłam zbierać inspiracje. Jak poprzednio, chciałam, by przyjęcie było tematyczne, miało jakiś motyw przewodni (w zeszłym roku była nim tęcza). Pierwotnym pomysłem było hasło "jabłka" (zainspirowały mnie czerwone balony z doczepionymi listkami - kapitalna, śliczna i w gruncie rzeczy prosta ozdoba - właśnie takie lubię ;)), koncepcja jednak upadła (być może wykorzystam ją innym razem; kuszą mnie zabawy dla gości, m.in. wyciąganie ustami jabłek z miedniczki wypełnionej wodą ;)). Narodziła się za to nowa - związana z kulami honeycomb, które zamówiłam kilka dni temu. Padło na kolory: biały, czarny, szary i... pomarańczowy. I właśnie ten ostatni postanowiłam uczynić kolorystycznym motywem przewodnim przyjęcia.